Patty Wyatt is a college senior and the most popular girl in her dormitory. She handles everything with ease and what she doesn't know - she makes up, or avoids. She's fond of telling tall tales, which she calls, local color, which both terrify and excite the freshmen. She never does anything she do

با این که به نظرم نسبت به دو کتاب دیگه ای که از جین وبستر خوندم(بابا لنگ دراز و دشمن عزیز)سیر داستانی ضعیف تری داشت ولی همچنان اون حس خوب و دلنشینی که در دو کتاب قبلی بود،در داستان نهفته است.

والا لیاقتش پنج ستاره است با آن شخصیت‌پردازی فوق‌العاده و فضای خواستنی‌اش! لیکن برای آن که جای جودی و بابای لنگ درازش در صدر محفوظ بماند، یک ستاره را یواشکی می‌گذارم توی جیب خودم.
فصل «کیت فریس گریزپا» را برای بچه‌هام در زنگ تماشا خواندم و چقدر کیف کردیم!

چرا یهو باید شخصیت اصلی به خودش بیاد و بخواد تغییر کنه؟

ماجراجویی های دختری شاد و سرزنده به نام "پتی" که سال آخر دانشگاه رو سپری می کنه

چقدر شخصیت سرزنده و جسور "پتی" رو با تموم اون شیطنت ها و حق به جانب بودن هاش، در عین حالی که خودش مقصرترین بود، دوست داشتم. "پتی" قطعا یکی از دوست داشتنی ترین شخصیت های داستانی بود که شناختم

داشتم فکر میکردم که شاید خاطر

Patty is so much fun! She's like Psmith, but a girl. I thought the moralising at the end was kind of tacked on, but liked the rest of it. I wish there was a sequel where she falls in love, though -- then it really would be 100% the kind of thing I gobbled up as a kid. (Cf. Pollyanna, Anne of Green G

یک کتاب با شوخی های بامزه که البته از دید من بیشتر جنبه شیطنت‌های دوره دبیرستان رو داره تا کالج.
پتی با خودش، با آدم‌ها و با دنیا سر شوخی داره و اصولا شیطنت رو به عنوان وسیله‌ای برای روبرو شدن با دنیا به کار می‌بره.
شخصیت‌پردازی کارکترها چندان خوب نبود، و این برای منی که دوست دارم آدم‌های توی قصه رو ب