Daudet has here written what we would now call a "coming of age novel," although it appeared at a time when concepts like "adolescence" and "coming of age" hardly existed, or at least did not have quite the status they have now. Anyway, young Daniel Elyssette, the protagonist and sometimes narrator

همین الان تموم شد، و راستش نمیدونم چطور بگم، اما بین رمان‌های کلاسیکی که از شروع ۲۰۲۳ خوندم تا الان، این کتاب خیلی تاثیرگذار بود راستش.
شاید چون با اوایل کتاب خیلی همدردی کردم و همزمان خودم داشتم تجربه‌اش میکردم..و بعد از اواسط کتاب تا انتهاش بنظرم یه درس خیلی بزرگ بود.
درنهایت اینکه دوسش داشتم.

نکته ی خوبش این بود که قلم نویسنده کشش داشت، از خود داستان خوشم نیومد:))

It was actually the best book I've ever read, a very beautiful story full of emotions, I cried while reading that book, the way Alphonse Daudet described the situation of the young man, his life, his shy love, his adventure as a teacher, a writer an a teenager in first place... it was so interesting

اسم این مجموعه ی عاشقانه های کلاسیک رو می تونستن بذارن "خیانت و حماقت های کلاسیک".
نه این که قشنگ نباشن، یا این چیزا ها، اما توی اکثر این آثار ردی از خیانت و بخشیدن وجود داره که الان اصلا به نظر منظقی نمیاد.

شخصیت فسقلی رو دوست داشتم. هرچند بی عرضه بودنش یه جاهایی اعصابم رو خورد می کرد.

ألفونس دوديه..ياله من اكتشاف متأخر ﻷحد كبار أدباء فرنسا! فهذا العمل(الشيء الصغير) بطبعة ماريان-منشورات عويدات اﻷولى 1984! رواية لها نفس أعمال العمالقة كبلزاك وزوﻻ بل إنهم يطلقون عليه"ديكنز الفرنسي" نسبة لعملاق اﻷدب اﻹنجليزي تشارلز ديكنز..رواية شبه سيرة ذاتية لحياة الكاتب في طفولته وصباه وبدايات شباب

un livre simple...et plein d emotions..les malheurs du petit chose m ont fait mal au coeur mais j ai aimé la fin...porcelaines et ctistaux...more

Il y a des romans qu'on attaque sans même attendre quelque chose en retour : on en a jamais entendu parler, ou du moins leurs titres ni même leurs histoires ne nous avaient interpellés, et pourtant, on ressort de notre lecture avec une impression d'avoir lu quelque chose qui méritait notre attention